1 ) لقاء خدا عالي ترين درجه و مقام انسان است بر اساس آيات و روايات . 2 ) اثبات امكان ملاقات با پروردگار از دو طريق ديگر كه از إبداعات مرحوم علامّه طهراني رحمة الـله عليه مي باشد . 3 ) معناي آيه اَلـلهُ لا ِاله الاّ هُوَالحَيُّ القَيُّوم معيّات را منحصر در ذات خدا مي داند . 4 ) تمامي ستايش ها و ثناها به پروردگار برمي گردد 5 ) از مختصّات شريعت اسلام و قرآن اين است كه همه صفات كماليّه را از خدا مي داند. 6 ) طريقة دوّم اثبات لقاء,استدلال به آيويّت اشياء است به اين معني كه همه موجودات آيه و نشانه خدا هستند . 7 ) عيسي و مادرش مريم علي نَبيّنا و آله و عليهما السّلام از نظر قرآن دو آيه هستند. 8 ) مواردي كه در قرآن از كلمة « آيه » استفاده شده است .

1 ) تمام موجودات آفاقيّه و انفسيّه آيات خدا هستند و هر يك از جهتي خاصّ خدا را نشان مي دهند. 2 ) سير نمودن در آيات الهي تمام شدني نيست چون خداوند تمام شدني نيست . 3 ) انبياء و اولياء و حكما و زهّاد و عبّاد هر كدام خدا را به يك قسم معرّفي مي كنند . 4 ) داستان فيلي كه از هندوستان آورده بودند و معرّفي نمودن آن توسّط مردم در تاريكي . 5 ) هر يك از موجودات خدا را از دريچة نفس خود معرّفي مي كنند . 6 ) عبارت بسيار خوب و متين فيلسوف العرب يَعقوب بن اِسحاق الكِندي . 7 ) اشعار نغز شيخ محمود شبستري در مورد عدم أمكان دسترسي به كنه ذات حق . 8 ) بيان نفيس شيخ بهائي اعلي الـله مقامه در شرح حديث دوّم از كتاب « اربعين » .

1 ) آيات الهي بر دو قسم اند : آفافيّه و أنفسيّه . 2 ) آياتي از قرآن كه دلالت مي كنند انسان بر همه مخلوقات مزيّت و‌ برتري دارد . 3 ) در هيچيك از موجودات حتّي ملائكه غير از انسان نداريم كه خدا از روح خود در او دميده باشد . 4 ) خداوند در خلقت انسان به خود مباهات مي نمايد . 5 )‌ معناي خلافت الهي . 6 ) معناي « عَلَّمَ آدمَ الأسماء » . 7 ) حقيقت ابليس از جنّ بود نه از ملائكه . 8 ) علّت امر نمودن پروردگار به سجده نمودن بر آدم .

1 ) طريق خداشناسي مطالعه در آيات آفاقي و انفسي است . 2 ) معناي آيات أنفسي خداشناسي از راه خودشناسي است . 3 ) روايت مهّم اميرالمؤمنين عليه السّلام درباره معرفت نفس و بحث در پيرامون آن . 4 ) بحث ملاّصدرا پيرامون ارتباط نفس با پروردگار در كتاب « مبدأ و معاد ». 5 ) تأئيدآوردن ملاّصدرا از كلام شيخ الرّئيس در مورد ربط و معرفت نفس با معرفت خداوند. 7 ) نَقل و برداشت مرحوم علامّه مجلسي در بحار از روايت « مَن عَرَفَ نَفسَه … » . 8 ) نقد و ردّ نظريه علامه مجلسي توسّط علامّه طهراني قدس سّره .

1 ) معناي الـلهُ نورُ السَّمواتِ وَ الارض … 2 ) موجودات آفاقيّه وأنفسيّه همه نشان دهندة وجود خداوند هستند و اين از عجائب است. 3 ) كيفيّت سير در موجودات آفاقي و أنفسي . 4 ) كلام توحيدي اميرالمؤمنين عليه السّلام . 5 ) خداوند از شدّت ظهور خود مخفي است . 6 ) داستان عارفي كه دستور ذبح يك بزي را به شاگردانش داده بود . 7 ) تمثيل خداجويان به ماهي دريا كه بدنبال دريا مي گردد و نقل اشعار . 8 )‌ كلام حكيم سبزواري دربارة خفاء حضرت حقّ در عين ظهور .

1 ) علّت انكار مردم نسبت به وجود پروردگار با اينكه او در كمال ظهور است . 2 ) ذات پروردگار مافوق هر اسم و رسمي است و سلسله مراتب از او نشأت مي گيرد . 3 ) معناي جمال و جلال پروردگار عليّ أعلي . 4 ) تمثيل نورانيّت پروردگار به شمس و خورشيد . 5 ) عدم رؤيت پروردگار ناشي از ضعف بصيرت و تعيّن است . 6 )‌ بحث متين علامّه طباطبائي قدس سّره درباره دو روايت مهّم از اميرالمؤمنين و حضرت موسي بن جعفر عليهما السّلام درباره عدم وجود بين خدا و خلق . 7 ) روايت مهّم حضرت صادق عليه السّلام 8 ) مراتب جلال براي سالك در صورت وصول به آن , عنوان جمال پيدا مي كند .