ديۀ مرد و زن‌ و مقدار ديۀ جنين‌ بر حسب‌ مراتب‌ حمل‌

باري آنچه اينک مشروحاً بيان شد ، مسئله کشتن أولاد بود ؛ که از گناهان کبيره غيرقابل‌عفوبه شمارآمده است . وعلاوه ؛ مادر و يا پدر که متصدي قتل أولاد خود مي‌شوند ؛ بايد ديه (پول خون) آنرا نيز بپردازند ؛ و ديه‌ پسر يک ‌هزار دينار شرعي طلا ؛ وديه دختر نصف آن معين شده است .

اين پرداخت ديه از طرف پدرومادردرصورتي است که : جنايت عمدي باشد ؛ که‌به غيرازقاتل به‌ساير ورّاث الأقرب فالأقرب بنحو إرث ميرسد . اگر قاتل خصوص ‌پدر باشد ، تمام‌‌ ديه ‌‌به‌ مادر ميرسد ؛ و پدر را به ‌جرم ‌قتل‌ پسر نميکشند وفقط ديه‌ ميگيرند ؛ مگر آنکه مادر از تمام ديه ، ويا برخي‌ازآن گذشت نمايد ، که دراين فرض برعهده پدرچيزي نيست ؛ واگرقاتل خصوص مادر باشد ، اگرپدر به غيراز قصاص راضي نشد ؛ مادررابجرم قتل فرزند خود ، خواه‌ پسر باشد ، و خواه

صفحه 168

‌دختر ميکشند ؛ و اگر پدر از حق‌ ‌قصاص‌ خود گذشت ، و حاضر به تنازل به ديه‌ شد ؛ مادر در اثر قتل فرزند پسر بايد به پدر يکهزار دينار بپردازد ؛ واگر مقتول دختر باشد ، نصف آن که پانصد دینار است می‌پردازد ؛ مگر آنکه‌ در هر دو صورت ، پدر از تمام ‌ديه ، و يا از بعض آن صرف نظر کند ؛ ومادر را عفو نمايد که : در اينصورت مادر برياا لذمّه ميگردد.

ودرتمام اين صوري که‌ذکرشد ؛ پدر قاتل ، ويامادرقاتل بايدکفاره هم بدهد ؛ يعني يک بنده مؤمن درراه خدا آزاد کند .

واگر جنايت ‌بر فرزند ، ازطرف پدرو يا مادرخطآئي باشد ؛ دراينصورت ديه دیگر برعهده آنان نيست ؛ بلکه برعَاقِله است . وعاقله عبارت است از : خويشاوندان پدري قاتل ( که قاتل در این فرض پدر یا مادر اين فرزندمقتول میباشد) ، که‌آنهابرحسب‌قرابت خود ، يعني نزديکي خودبه قاتل ، ازجهت مراتب إرث ، جميعاً ديه‌ را مي‌پردازند.

ونيز دراينصورت که جنايت پدرويا مادرخطآئي است ؛ همچنين بايد جانی يک بنده مؤمن در راه خدا آزاد کند .

و اگر پدر و ما در هر دو با هم‌ جنايت‌ عمدي‌ را بر فرزند خود وارد کنند ، در اينصورت بايد ديه به ساير وُرّاثِ فرزند ، الأقرب فألاقرب داده شود (بايد به جدّ وجَدّه ، چه پدري وچه مادري داده شود ؛ وهمچنين به برادران وخواهران تنی ‌فرزند بپردازند و کفّاره راهم قسمت کنند .

اينها همه مسائلي بود که درباره کشتن فرزند ، عمدي ويا سهوي بيان شد . واينک بايد به مسئله قتل جنين بپردازيم . وآن نيزازگناهان کبيره است ؛ خواه‌ جنين‌ در دوران‌ أوّل ‌بارداري‌ باشد ؛ وخواه ‌درآخرآن . ودر هر صورت‌ براي‌ آن ‌عذاب ‌سخت‌ مقدر ‌شده‌ است‌ و براي‌ آن‌ ديه‌ نيز مقرر گرديده است . و در صورتي‌ که‌ جنين‌ داراي‌جان‌شده‌باشد ؛ علاوه‌برديه ، کفاره هم بايد داده شود .

ما در اينجا‌ محصّل ومختصربيان مرحوم مُحَققِّ حِلِّي رادرکتاب شرآيع

صفحه 169

إلاسلام ، و شهيد ثاني : زين الدين عاملي را در کتاب الرَّوْضَةُ البِهَيَّة ، در کتاب ديات ، در باب ديه جنين ، براي روشن شدن مطلب و أهميت موضوع ميآوريم :

قيمتِ نطفه دَهْ دينار طلا است ؛ که هر دينار آن يک مثقال شرعي وزن دارد . بنابراين اگر کسي مردي را که در حال مجامعت با زوجه‌اش بود ، بترساند بطوريکه مرد مني رادر خارج از رحم بريزد ، بايد ده دينار طلا (ديه و قيمت نطفه را)به آنان بدهد ، و آنان آنرا بين خود أثْلَاثاً (به نسبت 1 و 2) قسمت ميکنند ، بطوريکه زن3 /1 و مرد 3 / 2 از آنرا بر ميدارد .

و اگر در حال مجامعت و آميزش ، زن مرد را ترسانيد ، تا او مني را در خارج رحم ريخت ؛ بايد تمام ديه ، يعني ده دينار طلا را زن به مرد بدهد ، و اگر مرد زن را ترسانيد ؛ و درأثر اين دهشت ، مني در خارج ريخت ؛ بنابر قول حرمت عَزْل اختياراً براي مرد ، مرد بايد ديه را به زن بپردازد . و أمَّا بنابر قول أقوي که اختياراً عزل براي مرد حرام نيست ، أدآء ديه يعني ده دينار طلا نيز بر عهده وي نيست .

و در صورتي که نُطْفَه در رحم ريخته شود و استقرار هم پيدا کند ، ديه و قيمت آن بيست دينار طلا است که : چنانچه سقط شود ، بايد کسي که سبب اين أمر شده است اين مقدار را أدا کند .

اگر زن سبب اين أمر باشد ؛ بايد بيست دينار را به مرد بدهد ؛ و اگر مرد باشد ؛ بايد به زن بپردازد ؛ و اگر زن و مرد ، هر دو سبب شده باشند ؛ بايد به جَدّ ، و جَدّه و برادران ، و خواهران اين نطفه که مبداء آفرينش طفل است بدهند .

و اگر نطفه بصورت عَلَقَه درآيد ؛ ديه آن چهل دينار است . چنانچه زماني بر نطفه بگذرد ، تا بصورت خون بسته درآيد ، آنرا عَلَقَه گويند که در اثر تبدل و تحول آن حاصل می‌شود .

و اگر علقه بصورت مُضْغَه درآيد ؛ ديه آن شصت دينار است . چنانچه زماني بر علقه بگذرد تا بصورت گوشتي بقدر يک لقمه‌ای را که ميخورند و ميجوند

صفحه 170

درآيد ، آنرا مُضْغَه نامند ، که در اثر تحول علقه پيدا ميشود .

و اگر مُضْغَه بصورت استخوان درآيد ؛ يعني ابتداي تکوّن وخلقت استخوان از اين ماده ؛ ديه آن هشتاد دينار است ؛ که در اثر تحول مُضْغَه حاصل ميگردد .

و اگر خلقت جنين کامل شود ، و گوشت روي استخوانها برويد ، و أعضاء و جوارحش تام تمام گردد ؛ ليکن هنوز روح در آن ظاهر نشده باشد ؛ ديه آن صد دينار است . خواه جنين پسر باشد ؛ خواه دختر .

و مستند و دليل اين تفصيل ، اخبار بسياري است ، از جمله صحيحه محمد بن مسلم از حضرت باقر عليه السلام .

البته در اينموضوع روايات ديگري هم از جمله روايت أبوبصير از حضرت صادق عليه السلام وارد شده است ، که دلالت دارد بر آنکه : در سقط جنين بهر کيفيت که باشد ، بايد يک غُرَّه [1] ديه بدهند ؛ خواه آن غُرَّة غلام باشد ، ويا کنيز که سالم باشدو پير نباشد ، و از هفت سال نيز کمتر نداشته باشد . وليکن روايت أوَّل هم سندش صحيحتر ، و هم شهرت فتوائي بر طبق آن بيشتر است .

ودرجميع اين صور از قتل جنين ، کفاره لازم نيست . زيرا لزوم کفاره (آزاد کردن بنده مومن در راه خدا) مشروط است به حياة مقتول . و چون در فرض ما ، در اين جنين ، روح دميده نشده است ؛ لذا کفاره ندارد .

حرمت‌ سقط‌ چنين‌ و لزوم‌ ديه‌ و لزوم‌ كفّاره‌ در صورت‌ عمد

و اگر بر جنين ، روح دميده باشد ، ديه آن ديه يک انسان کامل است ، اگر پسر باشد ، هزار دينار شرعي که هزار مثقال شرعي از طلاي سکه داراست ؛ و اگر دختر باشد ، پانصد دينار شرعي است که بايد سِقْط کننده اين جنين در صورت عمد ، به وارث ديگر که يا پدر است درصورت قتل مادر ؛ و يا مادر است در صورت قتل پدر ؛ و ياهر دو هستند در صورت ورود جنايت از غير آن دو بپردازد . و در اين فرض پدر و مادر ديه فرزند مقتول خود را بين خود به نسبت ₃/¹ و ₃/² تقسيم

صفحه 171

می‌کنند .

و اگر پسر و دختر بودن جنين مشخص نگردد ، مثل آنکه جنين در شکم مادر مرده است ؛ و خود مادر هم مرده است . در اينصورت بايد از شخص جاني ، يعني کشنده جنين ، نصفِ مجموع ديه پسر و ديه دختر را گرفت . و آن هفتصد و پنجاه دينار است .

750 = ₂ /500+1000 دينار

و اين فرض بسيار اتفاق می‌افتد ، مثل آنکه جاني جنايت را بر مادر و جنين او هر دو وارد کند ؛ و يا بر جنين وارد کند ؛ و مادر با مرگ طبيعي بميرد . در هر دو صورت ديه جنين چون معلوم نيست مذکر است يا مونث ، بايد هفتصد و پنجاه دينار پرداخته شود .

و اين در صورتي است که معلوم شود : موت جنين پس از حياتش در رَحِم مادر واقع شده است ، خواه جنين قبل از مادر بميرد ، و يا بعداز آن . زيرا موت او پيش از مادر و يا بعداز آن تاثيري درمقداردیه ندارد. اشتباه حال او از ذکوريت و إناثيت درصورتی موثّر است که موت جنين بعداز حيات خودش باشد ؛ که در صورت عدم خروج او از شکم مادر ، و با فرض دميده شدن روح در او ، و سپس ورود جنايت ؛ بايد ديه او را نصف مجموع ديه دختر و پسر قرارداد .

و در اين کيفيت از قتل جنين ، بر قاتل کفاره هم لازم است ؛ خواه قتل عمدي باشد ، و يا خطآئي . و اما در فرض عمد ، علاوه بر کفاره ، ديه هم بعهده خود اوست که بايد بپردازد . و در فرض خطآء ، کفاره بر عهده خود او ، و ديه بر عهده عاقله (خويشاوندان پدري قاتل ) است که الأقرب فالأقرب بايد بپردازند .

تا اينجا تمام شد ما حصل گفتار محقق و شهيد ثاني در ديه و کفاره سقط جنين .

بايد دانست که : آنچه در گناه و ديه و کفاره سقط جنين مؤثر است ،

صفحه 172

همان از بين بردن جنين است در شکم مادر ؛ بهر وسيله و بهر کيفيتي که باشد ، تفاوتي ندارد . خواه در اثر برداشتن چيز سنگين باشد ؛ و خواه به واسطه خوردن دارو ؛ و خواه به وسيله استعمال بعضي از مواد ؛ و خواه به واسطه خوردن بعضي از غذاهاي حلال زياده از حد متعارف که منجر به سقط طفل گردد . مثلاً گويند : خوردن زعفران بيش از حدّ متعارف در ابتداي حمل موجب سقط جنين می‌شود .

و خواه به وسيله عمل جراحي باشد ؛ و خواه به وسيله أنحآء و انواع استنشاق بعضي از گازه ، و يا عبور بعضي از اقسام اشعه‌ها که در طب بکار ميرود . در هر حال سقوط جنين ، قتل است ، و گناه کبيره ، و از اعظم محرمات إلهيه .

أطباء و پزشکانی که بواسطه عمل جراحي ، بچه را زنده زنده قطعه قطعه ميکنند ؛ و بيرون ميکشند ؛ بايد در انتظار و ترقب عذاب سخت الهي که خلود در آتش جهنم است بوده باشند . و علاوه بايد هم ديه ، وهم کفاره را بدهند .

اگر در طفل جان دميده شده بود ؛ و پزشک جنايتکار زن بود ؛ حاکم شرع در صورت تقاضاي حق قصاص از ولي طفل مقتول ، او را إعدام ميکند ؛ خواه طفل معصوم بيگناه ، پسر باشد ؛ و خواه دختر .

اگر پزشک متصدي اين عمل منکر و زشت ، مرد بود ؛ حاکم شرع در صورت تقاضاي حق قصاص از ولي طفل مقتول ، در صورتيکه او پسر باشد ؛ او را اعدام ميکند ؛ و در صورتيکه دختر باشد ؛ نيز او را اعدام ميکند ؛ ولي وارثان طفل مقتول ، بايد نصف ديه کامل ، يعني پانصد دينار شرعي مسکوک را به وارثان پزشک بپردازند .

و در صورت عدم تقاضاي ولي طفل مقتول ، حاکم شرع در صورت ثبوت جنايت در نزد وي ، بايد او را تعزير کند ؛ و بطوريکه خود صلاح بداند با حبس ، و شکنجه و شلاق ، جلوي امر قبيح و ناروا را بگيرد .

پدراني که زن هاي خود را مجبور به سقط جنين ميکنند ؛ مادراني که خود متصدي سقط جنين می‌شوند ؛ بايد در انتظار نکبت و ذلت و انتقام بنشينند که:

صفحه 173

خداوند خالق ، آنان را به اين قتل مظلومانه طفل خواهد گرفت . و دير و يا زود ، طومار زندگي خوش آنان را درهم خواهد پيچيد ؛ و سپس در برزخ و قيامت چه برسرشان ميآورد ؟ او ميداند و بس .

قانون‌ سقط‌ جنين‌ در كشورهاي‌ كفر و حرمت‌ سقط‌ جنين‌ از نقطۀ زنا در اسلام‌

از آنچه گفته شد ، بدست ميآيد که : تا چه حد کشورهاي کفر در ضلالت ، و منهاج پست ، و زندگي نکبت بار ، و ذلت زا فرو رفته‌اند : تا حکم إسقاط جنين را در محاکم و قوانين خود مشروع نموده‌اند . و علناً حکم به إمضاء آدم کشي مينمايند . و طفل معصوم يعني ثمره حيات و زندگاني و بهترين ميوه عالم هستي خود را در برابر چشمان خود اعدام ميکنند . ومعذلک خود را متمدن ؛ و کشورهاي پيشرفته ؛ بلکه لوادار تمدن ميخوانند.

در حاليکه اين اعمالشان أبداً با اعراب دوران جاهليت تفاوتي ندارد . آنها بچه‌هاي خود را می‌کشتند ؛ و زنده به گور مينمودند . و اينان بصورتي ديگر همان کار را ميکنند . غاية الامر بر اعمال آنان لعنت و نفرين ميفرستند ؛ و بر اعمال خودشان مرحبا و آفرين . تَبًّا لَهُم وَ لِمَا عَمِلَت لَهُم أَيدِيهِم وَلُعِنُوا بِمَا فَعَلُوا وَ بِمَا قالُو ا.

از اينجا نيز دستگير ميشود که : اين نوع تمدن ، و اين کلمه تمدن ، غير از بربريت ، و وحشي گري ، و جاهليت چيزي نيست . منتهي در کتاب هاي لغت آنها کلمه تمدن و مدنيت و مدينه ، جاي خود را عوض کرده‌اند ؛ و مزورانه و مکارانه بر روي اعمال منکر و زشت خود ، لعاب زده ، و با زرق و برق عوام فريبانه‌ای هَمَجيّت خود را بر عالم تحميل کرده‌اند .

در جائيکه مانند انگلستان عمل لَوَاطْ (آميزش مرد را با همجنس خود) مشروع کنند ؛ و در محاکم إجازه دهند ؛ و قانونيت آنرا از مجلس أعيان ، و مجلس لردها گذرانده و به تصويب برسانند ؛ ديگر از امثال قانوني نمودن سقط جنين ، و ماشابهه ، نبايد استبعاد کرد . اينها همه اموري است مشابه با هم بر اساس برنامه حيوانيت ؛ بلکه اضل و خرابتر و تاريکتر . زيرا عمل لواط و يا سقط جنين عمدي

صفحه 174

أبداً در حيوانات ديده نشده است . و از اينجا عبارت شريفه قرآن : بل هم أَضَل [2]و یا أعمي و أضَلُّ سَبِيلاً [3] خوب معناي خود را روشن ميکند .

در اسلام سقط جنين ، گرچه نطفه آن از زنا هم منعقد شده باشد ؛ حرام است . و زني که زنا کرده است . و يا زني که در أثر وَطْيِ بِشُبهَه (آميزش و مجامعت با حرام و بدون عقد شرعي ، بگمان حِلِّيِّت در شبهه موضوعيه . مثل کسي که در شب و يا در تاريکي ، و يا بواسطه غلبه خواب ، و يا بيهوش ، با زن أجنبيه با علم به آنکه زن اوست و حلال است ، بياميزد ؛ و سپس معلوم شود که : آن زن ، زن او نبوده ، و حرام بوده است . ) آبستن شده باشد ، حق سقط جنين خود را ندارد . و اگر شهود نزد حاکم شهادت بر زناي او دهند ؛ حاکم بايد صبر کند ؛ تا بچه‌اش را بزايد ؛ و سپس حکم زنااز حد و يا رجم را درباره او جاري نمايد . زيرا اجراي حد در حال حاملگي موجب ضرر و يا سقط طفل می‌شود ؛ و اين جايز نيست .

چون انسان در اين احکام مُتْقَن و مستحکم نظر ميکند ؛ معناي يَهْدِي بِهِ اَللهُ مَنِ اتَْبَعَ رِضْوَانَهُ سُبُلَ السَّلَامِ برايش مکشوف ميگردد . ببينيد : چه راههاي سلام ، و سلامت ، و عافيت مطلقه ، و اجتناب و دوري از هر فساد ، و خرابي و تباهي را قرآن نشانداده ؛ و بدان رهبري نموده است !

چون نطفه در رحم قرار گرفت ؛ ديگر بهيچ وجهي نميتوان آنرا خارج کرد أخراج آن بهر کيفيتي باشد ؛ سقط محسوب می‌شود ؛ و مستلزم أدآء بيست دينار است .

صفحه 175

مقاسد عَزْل‌ و خوردن‌ داروهاي‌ ضدّ حيض‌ و ضدّ حاملگي‌

عَزْل ، [4] موجب عدم استقرار نطفه در رحم است ؛ نه اخراج آن بعداز استقرار . و معذلک جواز آنهم محل اشکال است . و بنا بر فرض حرمت ، ايجاب ده دينار ديه آن است .

اشکالي که در عزل می‌باشد ؛ اينست که : در زن عقدي دائمي ، نطفه حق اوست . و مرد نمي تواند بدون رضايت او عَزْل کند ، و هر بار که عَزْل کند ؛ بايد ديه آنرا به زوجه دائميه خود بدهد .

و همانطور هم که ديديم ، ريختن نطفه در رحم نيز حق مرد است ، و زن بهيچوجه من الوجوه چه دائميه باشد؛ و چه منقطعه ، نميتواند مرد را مجبور به عزل کند .

نطفه در حقيقت ، ماده اوليه سرشت إنسان است ، همچون تخم مرغ و يا تخم سيب است که پس از طي مراحل و منازلي که در ابتداء خاک بوده و بعداً با آب مخلوط شده و درجات و مراتبي را در سير استعداد طبعي و طبيعيی خود طيّ کرده است ؛ تا اينک قابليّت آن براي مبدءِ تکوين إنسان تامّ و تمام شده ؛ و پس از سير مدارج حرکت جوهريّه در رحم ، تبديل به يک إنسان کامل می‌شود .

عَزل يعني اين استعداد و قابليت قريب به فعليّت را ضايع نمودن ؛ و مبدءِ سرشت و آفرينش يک إنسان را که تا اين سر حدّ پيش آمده است ؛ فاسد کردن ، و نابود ساختن ، و در بوته إعدام سپردن ، و لذا ديديم که در اين أمر طبق روايت وارده در مجمع البيان رسول اکرم صلّي الله عليه وآله و سلم گفته‌اند : الْعَزْلُ هُوَالْوَءْدُ الْخَفِيُّ [5]

صفحه 176

يعني عَزل نمودن ، در حکم و طراز همان زنده به قبر نمودن طفل است . غايه الأمر اين نتيجه در عزل پنهان است ؛ و در وَءْد آشکارا و ظاهر .

عَزل دو ضرر کلي براي مرد و زن دارد . البتّه ضرر مزاجي و جسمي ، غير از ضررهاي روحي .

أمَّا درباره مرد ، موجب کسالت أعصاب می‌شود ؛ و در اثر تکرار به حدي ميرسد که درمانش صعب می‌گردد.

أمَّا درباره زن ، موجب پیدایش مرضی در رحم به نام غدّه فِيْبُرم و أحياناً سرطان رحم میشود که در اثر تهیّج رحم براي غذاي آن که نطفه است ؛ و سپس آنرا بدون غذا و گرسنه گذاردن پیدا میشود.

خوردن دارو براي جلوگيري رحم از پذيرش نطفه ، و آبستن نشدن زنان که امروزه بصورت قرص متداول و معمول شده است ؛ ضررهاي مزاجي شديد دارد ؛ و موجب کسالت أعصاب ، و در بعض از أحيان منجر به جنون و ديوانگي است . و علاوه موجب کسالت قلب ، [6] و سرطان رحم ، و اختلال جريان خون ، و بهم خوردن سير طبيعي غدد ، و ترشحات زائده ، و أمراض فراوان ديگري است که دست بگريبان جوامع فقير بشر شده است .

خوردن اين داروها به هر صورت و بهر کيفيّتي که باشد ؛ و با هر فورمولي که ساخته شود ؛ موجب قطع جريان حيض در أوقات معيّنه و مشخصّه می‌گردد ؛ و موجب عدم قبول رحم نطفه را در خود می‌شود ؛ و عواقب وخيمي را در پي دارد .

و لذا بهداري در زمان طاغوت که أبداً نظري بحال ضعفآ و مصلحت آنان نداشت ؛ براي ترغيب و تحريص مردم به نازائي و عقيم شدن ، و بچه نياوردن ، به مقدار فراوان از اين دارو را در درمانگاههاي عمومي دولتي مجاناً در اختيار زنان می‌گذاشت . و زنان مسکين هم مراجعه نموده ؛ أخذ می‌نمودند ؛ و می‌خوردند و به مفاسد و پي درآمدهاي آن گرفتار می‌ شدند . أمّا زنهاي أعيان و پولدارها أبداً از اينها مصرف نمي نمودند ؛ و مثال «مرگ حق است أمّا براي همسايه» خوب در اينجا

صفحه 177

مصداق و موضوع روشني را پيدا می‌ کرد .

بسياري از زنان مؤمنه هم در وقت زيارت مشاهد مشرّفه ، و در وقت حجّ بيت الله الحرام ، براي جلوگيري از عادت ماهيانه ، و قدرت بر عمل مشروط به طهارت ؛ از اين قرصها می‌خوردند . و هم کسالت و هم مرض جسمي ، و در بعضي أوقات کسالت رواني پيدا می‌نمودند . و علاوه چه بسا عادت ماهيانه شان خراب و دگرگون می‌شد ؛ و به قول معروف از اينجا رانده ، و از آنجا مانده می‌شدند . هم عملشان خراب می‌شد ؛ و هم بهره معنوي و روحي از اين زيارت و مناسک نمي بردند .

شارع مقدس إسلام براي زنان حائض ، تکليف خاصي مقرر کرده است که با بجا آوردن آن هم حجّشان صحيح است ، و هم عمره شان . ديگر در اين صورت چرا در کار او تصرّف کنيم ؟ تصرّفي که چه بسيار موجب بطلان عمل می‌شود ؛ و حج و عمره صحيح و مطلوب را که پيغمبر به بعضي از زوجات خود دستور دادند ؛ و آنها عمل نمودند ؛ با دست خود و تصرّف خود ، آلوده و مشتبه سازيم ؛ و عمل يقين را بصورت عمل مشکوک أنجام دهيم ؟ !

سلامت بدن و روان زن در زائيدن است . در حامله شدن و شير دادن است . بَه بَه از بانواني که يا در شکم خود بچه می‌پرورند ؛ و يا در آغوش خود بچه را شير ميدهند . اين بهشت است . اين سُبُل سَلام است .

خداوند خالق آفرينش ، مزاج زن را طوري آفريده است که : از زمان بلوغ تا دوران يائسگي پيوسته مزاج او غذاي خاصّي رامطابق مزاج طفل در بدن درست می‌کند ؛ و آن خون حيض است که در زمان حاملگي اين خون در رحم مادر غذاي طفل است . علت آنکه زنان در دوران بارداري غالباً عادت ماهيانه نمي شوند ؛ براي آنستکه : اين خون در رحم صرف غذا و طعام جنين می‌گردد .

و چون بچه را زمين گذارند و وضع حمل کنند ؛ اين خون تبديل به شير شيرين سفيد ، و نرم ، و راحت و ملايم با مزاج نوزاد ، می‌شود ؛ و از سوراخهاي

صفحه 178

پستان سرازير می‌شود . فلهذا زنان نيز در دوران رِضاع و شيردادن غالباً عادت ماهيانه نمي شوند .

أما وقتي که آبستن نيستند ، و شير هم نمي دهند ؛ اين غذا مصرفي ندارد ؛ و بنابراين از دهانه رحم خارج می‌شود ؛ و دور ريخته می‌شود . يعني زن بواسطه عدم حمل ، و عدم رِضاع (آبستن نبودن و شير ندادن) مقداري از قواي بدني و جسمي خود را که خداوند بصورت خون در آورده است ؛ هدر نموده ، و ضايع کرده است . فلذا از رحمت خدا دور است . و خداوند در اينجا به وي إجازه عبادت و خشوع و خضوعي را که بواسطه نماز و روزه و طواف حاصل می‌شود ؛ نداده است .

زن بايد مانند مرد پيوسته راه تقرّب را بپيمايد . و آن وقتي است که : دوش با دوش مرد ، نماز بخواند ؛ و روزه بگيرد ؛ و طواف کند . و اين فقط در وقتي است که حامله باشد ؛ و يا طفل خود را شير دهد .

اين زن قرين رحمت خدا است که حائض نيست ؛ و إجازه رکوع ، و سجود ، وقيام ، و طهارت به وي داده شده است . و إجازه صيام به وي داده شده است . و إجازه طواف گرد کعبه به وي داده شده است .

بنابراين ، زنان بايد پيوسته يا حامله باشند ؛ و يا شيردهند ؛ تا در کاروان انسانيت ، و حرکت به سوي معبود ، و محبوب ، و قبله مشتاقان ، و کعبه عاشقان ، و پويندگان به سوي حرم و حريم أمن و أمان او ، با مردان هم آهنگ باشند .

حائض شدن زنان موقعي است که : در اين کاروان نشسته‌اند ؛ و از حرکت افتاده ، و متوقف گشته‌اند . بنابراين أصلْ در زنان عبادت است يعني أصل در زنان حَمل و رِضاع است . حيض زنان خلاف أصل است . يعني عدم حمل و عدم رضاع ، خلاف است . فتأمَّل براين نکته دقيق .

سلامت‌ زن‌ در آنست‌ كه‌ يا حامله‌ باشد يا بچه‌ شير دهد

اين حقير روزي با يکي از پزشکان حاذق و بصير و متعهّد [7]که سخن از

صفحه 179

اين موضوع به ميان آمده بود ؛ گفتم : سلامت و سعادت زن در اين است که : يا حامله باشد ؛ و يا بچه در زير پستان خود داشته باشد .

قدري تأمل کرد و گفت : آقا ؛ اين گفتار ، مطابق آخرين نتيجه کنگره‌هاي پزشکي است که امسال در امريکا بر گزار شده است . و من تز دکتري خود را در امريکا در همين موضوع قرار داده ام .

آنگاه گفت : طبق آخرين مدارک و آمار أخير ، دختراني که قبل از هيجده سال بچه بزايند ، سرطان پستان نمي گيرند . و هر چه ديرتر بچه بزايند ، درصد خطر تهديد سرطان پستان در آنها زياد می‌شود ؛ تا چون از بچه زائيدنشان سي سال بگذرد ؛ خطر سرطان پستان به نحو مضاعف بالا می‌رود .

أما زناني که اصلاً ازدواج نکنند ، و بچه نياورند ؛ درصد خطر سرطان پستان در آنها سرسام آور است .

اين مطالب را که عين واقعیّت است ، قياس کنيد با تبليغات و انتشارات استعمار کافر که بر در و ديوار نوشته بود : زندگي خوشتر ، فرزند کمتر . و يا فرزند فقط يکي و يا دوتا . و در يک صفحه پوستر يا پلاکارد ، عکس يکمرد و يک زني راکشيده بود ، که در دستشان يک دختر و يک پسر بود ، بطور شادابي و خوشحالي در حرکت بودند . و دست راست را بلند کرده ، فقط انگشت وسطي و مسبّحه را (سبابه) بطرف بالا باز نموده تا نشان دهند که فقط أولاً فرزند بايد دوتا باشد و

صفحه 180

بس ، و ثانياً اين را با حرف Vکه رمز موفقيت است ، خاطرنشان نموده باشند .

V از اين تابلوها بر هر إداره‌اي ، و کانوني ، بالأخص در سالن بيمارستانها ، و درمانگاهها ، و محل اجتماع مردم، زده می‌شد . و مردم می‌ديدند . بيچاره‌ها هم باور می‌ کردند . و از زيادي بچه خودداري می‌کردند . و زن‌ها دسته دسته به درمانگاههامي آمدند ؛ و قرصهاي ضد حاملگي را به عنوان هديه و تحفه مجاني می‌گرفتند ؛ و خوشحالانه با خود می‌بردند . غافل از اينکه اين قرص‌ها ، همچون قرص استرکنين سّم قاتل است که بر روي آن لعاب شيرين کشيده باشند .

پزشکان غير متعهّد ، و خودفروخته هم ، پيوسته در روزنامه و راديو و تلويزيون ، تبليغات را در اين موضوع بالا می‌بردند .

يکروز پزشکي به خانمي که براي معالجه نزد او رفته بود ؛ گفته بود : خانم ! رَحِم زن ، حکم درخت را دارد . مگر درخت چقدر ميوه ميدهد ؟ اين زن هم به منزل آمده بود ؛ وبناي بدسري در آبستن شدن با شوهرش گذارده بود .

شوهرش در مسجد نزد من آمد ؛ و از زنش شکايت کرد ؛ و گفتار دکتر را که به وي گفته بود ؛ بازگو کرد .

گفتم : اين دکتر در اين سخن مغالطه نموده است ؛ وبه اصطلاح عامه مردم ، حُقه بازي نموده است . برو منزل و به عيالت بگو : درخت ميوه تا زنده است ميوه ميدهد . به مجرد آنکه به بلوغ خود رسد ؛ در بعضي از درختان در سال دوم ؛ و در بعضي نيز ديده شده است که در سال أوَّل ، ميوه ميدهند .

درختان ميوه هر سال مرتب ميوه ميدهند . هيچ ميوه شان قطع نميشود ، مگر زمانيکه آفتي به آنها برسد ؛ و ريشه آنها کرم بزند . در اينصورت چوب است . ديگر درخت ميوه نيست . آنرا مي‌برند .

بسوزند چوب درختان بی‌بر         سزا خود همين است مربي بري را

بچه شاداب‌ترين ميوه خوش زندگي است ؛ و عالي ترين ثمره حياتي از بوستان إنسانيّت ، و معطرترين گل از گلستان بشريّت است . زنهائي که بجاي

صفحه 181

بچه داري و تکثير اين نوباوه ريحان آدمي ، اين عمل سالم و نيکو را ترک ميکنند ؛ وبه دنبال کارهاي خارج از منزل ميروند ؛ چقدر از قافله تقدّم و پيشرفت ، عقب افتاده‌اند ؟

فوآئد بي‌شمار حامله‌ شدن‌ زنان‌ و مضرّات‌ بيشمار نازائي‌

آنها هر کاري بکنند ؛ و بهر مقام و شغلي دست بزنند ؛ و هر گونه هنر وفن را بياموزند ؛ بطوريکه فرضاً سراسر اطاقشان را از تابلوهاي دکتري ، و مهندسي ، و ساير فنون زينت دهند ؛ و تا پايان عمرشان هم اگر تلاش کنند ؛ و حقّاً و واقعاً نيّتشان خوب باشد ؛ و در صدد خدمت به اجتماع بوده باشند ؛ همه اينها بقدر يک بچه زائيدن ، و شيردادن ، و آنرا بزرگ کردن ، و تربيت نمودن ، و به جامعه تحويل دادن ؛ أرزش ندارد .

به دو دليل :

أوّل آنکه : اين خانمي که سراسر اطاقش را از ديپلم‌ها ، و ليسانس‌ها ، و دکتري‌ها پرکرده است ، و در هر مقام و پست که شاغل شده است ؛ صد برابر آنهم اگر فرضاً بر آن افزوده گردد ؛ چنانچه به او بگويند : تو حاضري فرزندت را بدهي ؛ و مقامات و گواهي نامه‌هايت محفوظ باشد ؟ ! و يا آنها را فداي اين فرزند ميکني ؟!

فوراً ميگويد : فدا ميکنم ! فرزند ، براي من ارزشش بيشتر است .

پس اي خانمي که به يک فرزند ، و يا دو فرزند ، اکتفا کرده‌اي ، و خودت سرگرم کارهاي ديگر نموده‌اي ! بدان که‌ : آن فرزندهاي احتمالي که در صورت فرض زائيدن به‌وجود مي‌آمدند ؛ واينک نيامده‌اند ، همانند همين فرزند تو می‌باشند . همه آنها را از دست داده‌اي ! و به فوز عظيم نرسيده‌اي ! و آن فرزندهاي لطيف و شيرين را فداي اين مشاغل و در حقيقت شواغل نموده‌اي ! اين به اعتراف خودت ، چه خسراني است بزرگ ؛ و تهي دستي و فقري است سترگ.

و علّت و رمز حلّ اين معما آنستکه : فرزند داراي حيات‌ و زندگي است ؛ و مشابه خود تست ؛ و بقآءِ وجود تست ! فلهذا هيچ چيز از أموال ، و تجارت‌ها و

صفحه 181

صناعت‌ها ، و مقام‌ها ، ارزش او را ندارند ؛ و نمي توانند داشته باشند .

زيرا اصل حيات و زندگي تو ، براي تو ، ارزشش از همه مقام‌ها و تعينات و اندوخته‌ها بيشتر است .

دوم آنکه : بچه زائيدن ، تکثير مثل نمودن است . يعني زن ، موجوداتي را مشابه خود از پسر و دختر بوجود می‌آورد . اگر زني شش اولاد زائيد ، شش انسان مشابه خود در خارج ايجاد کرده است . اگر زني ده اولاد زائيد ، ده انسان مشابه خود را . تازه اگر اين اولاد‌ها دختر باشند ؛ وگرنه اگر همه آنها ، يا بعض از آنها پسر باشند ؛ موجودات قوي‌تر ، و نيرومندتري را در خارج بوجود آورده است .

اين اولادها در اثر زحمت مادر و تکميل رشد و تربيت ، هر کدام به نوبه خود ، انساني از جميع جهات مشابه مادر ، و يا نيرومندتر و موثرتر از او هستند . و در فعاليت و خدمت به جامعه مسلمين عينا مانند مادرشان ؛ و يا بهتر و فعال‌تر و موثرتر می‌باشند .

اگر زني بجاي دخول و شرکت در کار ، و فنون ، صنايع اجتماعي ، بچه بزايد ؛ و بزرگ کند ، و تحويل اجتماع دهد ؛ خدمات وجودي خود را در اعلا ترين درجه ، با ضريب تعداد فرزندان خود بالا برده است .

اگر هشت فرزند زائيد ؛ هشت برابر خدمات اجتماعي خود ، به جامعه خدمت نموده است ؛ و اگر بچه‌ای نزائيد ، و تربيت ننمود ؛ درجات خدمت خود را با ضريب هشت پائين آورده و ساقط نموده است .

و در حقيقت اين چنين بانواني که در اجتماع وارد می‌شوند ؛ و خود را خادم و دلسوز مجتمع ميدانند ؛ با اين ضريب ، خود را از اجتماع دور کرده ؛ و از خدمت به آن شانه خالي کرده‌اند .

اينها همه بجاي خود محفوظ ؛ و در عين حال تحصيل کمالات معنوي ، و علوم الهي ، و تحصيل دانشهائي که به درد بانوان ميخورد ، از قبيل خانه داري ، خياطي ، غذاپزي ، بهداشت و حفظ الصحه ، و قابلگي ، و پزشکي زنان ، و علوم

صفحه 183

فراگيري تربيت فرزند ، و غيرها که بسيار است ، ابداً با بچه داري منافات ندارد ؛ بلکه کمال ملايمت را نيز دارد .

از آنچه گفته شد ، همچنين ميتوانيم اين نتيجه را بگيريم که : بانواني که با عمل جراحي لوله‌هاي رحم خود را مسدود ميکنند ؛ در حقيقت اساسي ترين دستگاه موجوديت خود را که زنيّت است ، خراب و تباه و فاسد می‌نمايند .

رحم زن ، مانند چشم ، و دست و پا ، و قلب او يکي از اعضاي پيکر اوست . بلکه از اعضاي بسيار مهم است که با بقاء و سلامت آن ، موجوديّت و زنيّت زن محفوظ ، و با فناء و نابودي و مرض آن ، زنيّت زن تباه شده است.

بستن‌ لوله‌هاي‌ رحم‌ زنان‌ حرام‌ است‌ گرچه‌ خود و شوهرانشان‌ اجازه‌ دهند

پزشك و جراح ، حق بستن لوله‌هاي رحم را ندارد ، گرچه با اجازه و يا امر زن و شوهرش باشد . زيرا موجب نقصان عضو است ؛ و نقصان عضو شرعاً و عقلا حرام است .

همانطور که کسي حق ندارد به جراح بگويد : دست مرا ببر ! و يا گوش مرا ببر ! و يا پاي مرا قطع کن ! همينطور نميتواند بگويد : لوله‌هاي رحم را مسدود کن ! انسان اختيار اجزاء و اعضاي بدن خود را ندارد و حق از بين بردن و خراب کردن آنها را ندارد . مالک انسان خداوند است ؛ و او به انسان نه عقلاً و نه شرعاً اجازه اينگونه تصرفات را نداده است .

کسي که لوله‌هايش را بسته‌اند ؛ بکلي عقيم و نازا ميگردد ؛ و با فرض بازکردن لوله‌ها با عمل جراحي دگر ، باز حمل برداشتن و آبستن شدن او بسيار بعيد است . ولي احيانا اگر بانوئي که از روي جهالت خود ، و يا شوهرش لوله‌هايش را بسته‌اند ؛ چنانچه گمان آن رود که با عمل جراحي مجدد ، ميتوانند لوله‌ها را بازکنند ، شرعا بر او واجب است که : در صورت امکان ، و عدم محذوري ، خود را تحت عمل قرار داده ؛ و لوله‌هاي خود را باز کند .

در زمان طاغوت ، بستن لوله‌ها براي طبقه مُرفَّه و بی‌درد ، مُدْ شده بود ؛ و اينک که بعضي متوجه خطاي منکر خود شده‌اند ؛ کار از کار گذشته ؛ و در آرزوي

صفحه 184

طفل نوزاد ، عمرشان به پايان ميرسد .

گويند :سخن در اين بود که مردان فقير و کم بضاعت را که غالبا کثيرالاولاد ميباشند ، أخْتِه کنند . و اين أخْتِه کردن بصورت قانوني درآيد ؛ همچون مردان هند که جبراً و قهراً حکومت وقت آنها را أخْتِه مينمايد ؛ [8] و دراينصورت ديگر نه زني در کشور باقي بود ؛ نه مردي . زنان بواسطه خوردن قرص و بستن لوله ؛ و مردان بواسطه عقيم کردن و کوبيدن خُصْيَتَینْ (بَيْضَتَيْن) اينست معناي ذلت و اسارت و بردگي ! اينست مفهوم استثمار حقيقي ! و اينست مفاد استحمار و استعباد واقعي ؛ که آنچه را که با بردگان زمان جاهليت نميکردند ؛ با ما بنمايند . ميگويند : زمين گنجايش اين همه افراد را ندارد . اگر سيل نوزاد رو به جلو برود ؛ زمين از نوزاد پر می‌شود . اُفِّ لَکُمْ وَ لِأوْهَامِکُمُ الْخَالِيَةِ وَ أَرَائکُمُ الْبَالِيَةِ ، وَ أهْوَائکُمُ الْکَاسِدَةِ !

خداوند در قرآن گنجايش زمين را براي زندگان ، و دفن مردگان ، تضمين فرموده است . شما دلتان براي خدا ميسوزد ؛ و ميخواهيد زمينش سنگين نشود ؛ و در حمل و دربرگيري مردگان و زندگان جا براي آن تنگ نگردد .

أَلَم نَجعَلِ الأَرضَ کِفَاتاً أَحياَءً وَ أَموَاتاً . [9]

(آيا ما به زمين گنجايش فراگيري ، و حمل زندگان و مردگان را نداده ايم ؟! )

در کشور انگلستان جمعيت قريب پنجاه و شش ميليون است ؛ و در کشور

صفحه 185

فرانسه قريب پنجاه و پنج ميليون است ؛ و در کشور آلمان قريب هفتاد و هفت و نيم ميليون است . و کشور ايران که مساحتش به تنهائي برابر مساحت اين سه کشور است ؛ چگونه اين قرعه بدبختي ، و عدم گنجايش ، براي اينجا افتاد ، که اينک که جمعيتش افزون شده است به قريب پنجاه ميليون [10]بالغ گرديده است ؟ ! با آنکه از جهت معدن و ذخائر تحت الارض ، و آمادگي زمين هاي زراعتي ، و دام داري ، از مرغوبترين کشورهاي جهان است . ولي آن کشورها که نه معدن دارند ؛ ونه زراعت ؛ و خوراکشان سيب زميني است ؛ قرعه به نام ايشان أصابت نکرده است ؟ ! بلکه پيوسته قرعه موافق و قرعه حيات و سلامت و بهداشت بنامشان می‌افتد .

اين سرّي است پنهان و رمزي است غير عيان ، که گمان نميرود تا زماني که زمام اختيار ما به دست کفار باشد؛‌ از حقيقت آن کس مطلع گردد .

راز درون پرده زرندان مست پرس         کاين حال نيست زاهد عاليقام را

ترغيب‌ اسلام‌ به‌ نكاح‌ و تكثير اولاد ، و نهي‌ از عذوبت‌ و عقيم‌ بودن‌

اين گونه زندگي فرسايشي ؛ و توام با نکبت ، و خواري ، و مهر بردگي را قياس کنيد : با تعليم قرآن و هدايت آن به سوي سُبُل سلام ؛ و طرق عافيت و

صفحه 186

برومندي وعزّت که به مالداران ومتمکنين دستورميدهدکه : نه تنها خودشان بايد ازدواج کنند و مَثْنَي و ثُلَاثَ ورُبَاعَ [11] (دوتا دوتا ، سه‌تا سه‌تا ، چهارتا چهارتا) زن دائم بگيرند ؛ وأولاد بسياربياورند ؛ بلکه بايدآنها وسائل ازدواج و نکاح يتيمان ، ومستضعفان ، وفقيران رافراهم آورند .

وَأنْکِحُوا الْأيَامَي مِنْکُمْ وَالصَّالِحِينَ مِنْ عِبَادِکُمْ وَ إمَائکُمْ إنْ يَکُونُوا فُقَرآءَ يُغْنِهِمُ اَللهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ اَللهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ . [12]

(وبه نکاح درآوريد مردان بی‌زن ، وزنان بی‌شوهر را که ازخودتان هستند ، وشایستگان ازغلامهاي خودتان ، واز کنيزهاي خود را! واگرآنها فقيرباشند(باکي نيست زيرا)خداوند از فضل خودآنها رابي‌نياز مي‌نمايد ؛ وخداوند واسع يعني : پرظرفيّت ومتحمّل ، وعليم يعني : داناست . )

شيخ مُحَمَّدبن حَسَن حُرِّعَامِلي ، ازمحمّدبن يعقوب کُلَينيّ ، واز شيخ طوسي ؛ واز شيخ صدوق درتوحيد ، با اسناد خود ازحضرت صادق عليه السّلام روايت ميکند که فرمود : رسول خدا صلّی الله عليه وآله وسلم فرمود :

تَزَوَّجُوا ألْاَبکَار ! فَإنَّهُنَّ أطْيَبُ شَيْيءٍ أفْوَاه ، قَال : (وفي حديثٍ آخر)وَأنْشَفُهُ أرْحَام ، وَأدَرُّشَيْيءٍ أخْلَا فاً (أحْلَاماً) وَأفْتَحُ شَيْيءٍ أرْحَاماً .

أمَا عَلِمْتُمْ أنِّي أبَاهِيِ بُکُمُ الْاُمَمَ يَوْمَ الْقِيِمَةِ حَتيَّ بِالسِّقْْطِ يَظِلُّ مُحْبَنْطِياً عَلي بَابِ الجِنَّةِ فَيَقُولُ الله عَز وَجَلَّ: ادْخُلْ ! فَيَقُولُ : لَا أدْخُلُ حَتَّي يَدْخَلُ أبَوَايَ قَبْلي !

فَيَقُولُ اَللهُ تَبَارَکَ وَتَعَالَی : لِمَلَکٍ مِنَ الْمَلَئکَةِ : ائْتِنيِ بِأبَوَيْهِ فَيَأمُرُبِهِمَا إلَي

صفحه 187

‌الُجَنَّةِ .

فَيَقُولُ : هَذَا بِفَضْلِ رَحْمَتِي لَکَ . [13]

(بادختران باکره إزدواج کنيد ! زيرا دهانشان خوشبوتر است ، گفت : (ودرحديث ديگر آمده است که) و رحمهايشان خشک‌تر است ؛ و پستانهايش از شير ريزان سرشارتر است ( نوک پستانهايشان) و رحمهايشان براي قبول نطفه ، و تربيت جنين آماده‌تر است .

آيا نمي دانيد که : من به شما اُمَّت در روز قيامت افتخار می‌کنم ؛ حتي به جنيني که سقط شده باشد! او پيوسته بر در بهشت ايستاده و مقيم است ، با حالت افتخار و مباهات ، شکم خود را به جلو داده ، ودست بر کمر زده ، در اينحال خداوند عزّوجّل باو می‌گويد : داخل در بهشت شو ! او پاسخ می‌دهد : داخل نمي شوم تا پدر و مادرم پيش از من داخل شوند !

در اينحال خداوند تبارک و تعالي ، به فرشته‌ای از فرشتگان می‌گويد : پدر و مادرش را نزد من بياور ! و خداوند أمر می‌نمايد که : آن دو نفر در بهشت وارد شوند . خداوند بفرزندِ سقط شده در اين موقع می‌گويد :

اين بعلّت زيادي فضل و رحمت من براي تو بوده است ! )

در روايت صدوق ، جمله و في حديثٍ ءاخر:وأنْشَفُهُ أرْحَاماً را نياورده است .