آیا انسان می تواند به مقامی بالاتر از مقام انبیاء برسد.

هو العالم

مقام نبوّت و رسالت يعني ارتباط با عالم ملكوت و استفاضه ي صور علميّه و حقائق و معاني كليّه از وسائط حامل اسرار كه عبارت اند از ملائكه مقرّب و نفوس قدسيّه و به تعبير فلاسفه و حكما‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، عقول منفصله و هر پيامبري براي ادراك اين معاني داراي مرتبه ي خاصّي است كه بيش از آن قادر بر دريافت و استفاضه نيست. گرچه همه ي مدركات آنان در همان مرحله صحيح و منطبق با واقع است. در قرآن مي فرمايد: « تلك الرّسل فضّلنا بعضهم علي بعض » و به واسطه ي اين تفضيل و برتري بعضي داراي كتاب اند و بعضي نيستند و نيز دائره ي تبليغ و ارشاد آنان مختلف مي باشد. قطعاً حقائقي را كه حضرت ابراهيم از عوالم توحيد ادراك كرده است ساير انبياء ادراك نكرده اند از باب نمونه اشتباه وخطائي را كه حضرت داود در عالم مثال در ظهور و تمثّل آن دو ملك كرده بود حكايت از عدم فعليّت در پاره اي از مراحل تجرّد او دارد، گر چه آنها همه در عالم ظاهر و ارتباط با مردم عاري از خطا مي باشند. اين مسئله يعني ارتباط با ملكوت به صورت الهام براي غير از پيامبران نيز جاري و ساري است. گر چه مسئله ي وحي ديگر منتفي است امّا ادراك اسرار عالم غيب براي همه ي افراد ميسّر است. از جهت نقلي نيز رواياتي وارد است: از پيامبر: « إنِّ للّه عباداً ليسو بانبياءٍ يغبطهم النّبيون »، و يا اينكه « إنِّ في أمّتي محدّثين متكلّمين » و يا: « إنّ من حفظ القرآن قد ادرجت النّبوّة بين جنبيه ». و يا: « علماء امّتي افضل من انبياء بني إسرائيل » و يا رواياتي كه درباره ي برخي از اصحاب، مثل سلمان و جابربن يزيد جعفي و ديگران وارد شده است.