دو بیت از امیرالمؤمنین در فراق فاطمه زهراء علیهما السلام

در «مروج الذهب» آورده است كه: و لمّا قُبضت فاطمة جزَع عليها بَعْلُها علىٌّ جَزَعاً شديداً و اشتدّ بكاؤهُ و ظهر أنينُه و حَنينُه و قال فى ذلك‏:

«چون فاطمه سلام الله عليها رحلت كرد، براى او شوهرش علىّ جزع شديدى كرد، و گريه‏اش شدّت يافت؛ و آه و ناله‏اش ظهور كرد؛ و در اين مصيبت اين دو بيت را إنشاء فرمود: در عاقبت براى هر اجتماعى كه بين دو محبوب صورت گيرد؛ فراق و جدایى است؛ و تمام مصيبتها در برابر مرگ، ناچيز و كم مقدار است. آرى از دست دادن من فاطمه را بعد از احمد؛ دليل بر آن است كه هيچ محبوب و يار مهربانى دوام ندارد و باقى نمى‏ماند.»[1]

__________________________________________________

[1]ـ امام شناسی، ج 10، ص 162.