صلوات محيى الدّين بر حضرت صدّيقه كبرى سلام الـله عليها

وَ (صَلَواتُ الـله وَ مَلَآئِكَتِهِ وَ حَمَلَةِ عَرْشِهِ وَ جَميعِ خَلْقِهِ مِنْ أَرْضِهِ وَ سَمآئِهِ) عَلَى الْجَوْهَرَةِ الْقُدْسيَّةِ فى تَعَيُّنِ الإنْسيّةِ.

صورَةِ النَّفْسِ الْكُلّيَّةِ، جَوادِ الْعالَمِ الْعَقْليّةِ، بَضْعَةِ الْحَقيقَةِ النَّبَويَّةِ، مَطْلَعِ الانْوارِ الْعَلَويَّةِ، عَيْنِ عُيونِ الاسْرارِ الْفاطِميَّةِ.

النّاجيَةِ الْمُنْجيَةِ لِمُحِبّيها عَنِ النّارِ. ثَمَرَةِ شَجَرَةِ الْيَقينِ، سَيِّدَةِ نِسآءِ الْعالَمينِ. الْمَعروفَةِ بِالْقَدْرِ، الْمَجْهولَةِ بِالْقَبْرِ. قُرَّةِ عَيْنِ الرَّسولِ، الزَّهْرآءِ الْبَتولِ؛ عَلَيْها الصَّلَوةُ وَ السَّلامُ.[1]

«درود و تحيّات بى شائبه خداوند، و فرشتگان او، و حاملين عرش او، و جميع عالم آفرينش او، از زمينى او و آسمانى او، بر آن پاكيزه گوهر قدس باد، كه با تجرّد قدسيّه در هيئت انسيّه، عالم بشريّت را زينت داده است.

آن حقيقت طاهره، خود صورت نفس كلّى و بخشنده و نيرو آورنده عالم عقلى است. پاره اى از حقيقت احمدى، و مَطلَع و مَشرِق انوار علوى است. و اصل و منبع سرچشمه‏هاى اسرار مكنونه فاطمى است.

رستگار و آزاد كننده محبّين خود از آتش است، و جوهره ثمره درخت معرفت و يقين، و بزرگ بانوى بانوان عالمين. قدرش معلوم و معروف، و قبرش پنهان و مجهول است. نور ديده رسول الـله، و نام گرامى و لقب سامى‏اش فاطمه زهراء، و بتول عذراء است؛ كه درود و سلام خدا بر او باد.[2]

__________________________________________________

[1]ـ جزو صلوات معروفه محيى الدّين عربى است كه ملا محمّد صالح موسوى خلخالى آنرا ترجمه و شرح كرده، و در قطع جيبى بنام «شرح مناقب» به طبع رسيده است؛ ص 171 و 172.

[2]ـ معاد شناسى، ج‏10، ص 66.