جلسه یکصد و پنجاه و چهارم شرح حديث عنوان بصري

در جلسه یکصدو پنجاه و چهارم شرح حديث عنوان بصري مورخ 3 جمادی الاول 1429 حضرت آيت الله سید محمد محسن حسيني طهراني ادامۀ مبحث محکم و متشابه را مطرح نمودند، که اهم مطالب آن به شرح ذيل مي باشد:

1 – انسان باید در مواجهۀ با اولیاي دین قلب خود را فارغ کند.

2 – گفتار فاسد و مزوّرانه بعضي از علماء شيعه بر اينکه تشکيل سقيفه بنابر مصلحت اسلام بوده است و همچنین بنی امیه از مفاخر اسلام بوده اند.

3 – ارتباط انسان با افراد ناشايست در روح ، نفس و چهرۀ انسان تأثير ناسزا ميگذارد.

4 – معناي نفس محکم و نفس متشابه

5 – کيفيت معرفي ولايت أمير ألمومنين (عليه السلام ) در روز غدير.

6 – مولوی از اولين مفاخر شيعه است.

7 – آن معرفتي که جبرییل در مقام خود به ذات خدا دارد ، بواسطه امیرالمومنین است.

8 – اميرالمومنین منشاء و عين ملاک احکام است.

9 – کلمۀ امیرالمومنین فقط مختص به علی ابن ابیطالب است و اطلاق آن حتی به ائمه ديگر نيز حرام می باشد.

10 – بيان روايت ابن فهد حلي از حضرت صديقه کبری که فرموده اند: من أصعد الي الله خالص عبادته،أهبط الله إليه أفضل مصلحته. (ترجمه:کسیکه خالص عبادت خود را به خدا تقدیم کند ، خداوند هم بهترین مصلحت را برای او مقدر می کند.)

11- از ديدگاه عارف هیچ فرقي بين نماز واجب و مستحب نمی باشد.

12 – گفتار بزرگان بر اینکه حال انسان باید در مشاهد مشرفه مانند حال انسان در غیر مشاهد مشرفه باشد،بدین معنی که انسان باید در شهر خود اینقدر مراقبه داشته باشد که در زیارت هم بتواند آن را ادامه دهد.

13- ولایت مکان و زمان خاص ندارد.

14 حکایت مرحوم آيت الله گلپايگانی پیرامون اینکه انسان باید کلیه امورش را به خدا بسپارد.    

----------------------------------------

کاربران محترم مي توانند جهت شنیدن صوت و یا دریافت فایل صوتی بر روی فایل ذیل کلیک نمایند.(لازم به ذکر است برای پخش صوت برنامه REAL PLAYER  مورد نیاز می باشد. )

جهت مشاهده و يا دريافت فايل صوتي اينجا را كليك نماييد.