استيذان طائفه جنّ از سيّد الشّهداء براى كارزار، و بيان حضرت در جواب ايشان
آية الله شوشترى أعلى الله مقامه آورده است كه: چون حضرت امام حسين عليه السّلام به سوى مدينه سير مىكرد و گروه جنّ به حضورش مشرّف شدند، حسين عليه السّلام مرثيه خوانى مىكرد و مستمع فقط آن دسته بودند. و شرح آن بدينگونه مىباشد كه: هنگاميكه دستجات مسلمان جنّ به نزد وى آمدند و گفتند: يَا سَيِّدَنَا! نَحْنُ شِيعَتُكَ وَ أَنْصَارُكَ، فَمُرْنَا بِأَمْرِكَ وَ مَا تَشَآءُ! وَ لَوْ أَمَرْتَنَا بِقَتْلِ كُلِّ عَدُوٍّ لَكَ وَ أَنْتَ بِمَكَانِكَ، لَكَفَيْنَاكَ ذَلِكَ!
«اى سيّد و سالار ما! ما شيعيان و ياران تو هستيم، هر چه مىخواهى به ما امر كنى امر كن! و اگر ما را امر نمایى به كشتن جميع دشمنانت، هر آينه ما تو را در اين امر كفايت مىكنيم در حاليكه تو بر سر جاى خودت باقى بوده باشى و تكان هم نخورى»!
جَزَاهُمُ الْحُسَيْنُ عَلَيْهِ السَّلامُ خَيْرًا وَ قَالَ لَهُمْ: أَوَ مَا قَرَأْتُمْ كِتَابَ اللَهِ الْمُنْزَلَ عَلَى جَدِّى رَسُولِ اللَهِ صَلَّى اللَهُ عَلَيْهِ وَ ءَالِهِ:
أَيْنَمَا تَكُونُوا يُدْرِككُّمُ الْمَوْتُ وَ لَوْ كُنتُمْ فِى بُرُوجٍ مُّشَيَّدَةٍ؟ [1]
«پس حسين عليه السّلام آنها را به جزاى خير پاسخ داده و فرمود: آيا نخواندهايد كتاب خدا را كه بر جدّم رسول الله صلّى الله و عليه و آله نازل شده است: هر كجا بوده باشيد، مرگ شما را در مىگيرد و گرچه در قلعهها و قصرهاى مستحكم باشيد!»؟
و خداوند سبحانه مىفرمايد: لَبَرَزَ الَّذِينَ كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقَتْلَ إِلَى مَضَاجِعِهِمْ. [2]
«تحقيقاً كسانيكه در سرنوشتشان كشته شدن آمده است، به سوى خوابگاهها و فرودگاههاى خودشان ظاهر و بارز خواهند گشت.»
وَ إذَا أَقَمْتُ بِمَكَانِى فَبِمَاذَا يُبْتَلَى هَذَا الْخَلْقُ الْمَتْعُوس وَ بِمَاذَا يُخْتَبَرُونَ؟! وَ مَنْ ذَا يَكُونُ سَاكِنَ حُفْرَتِى بِكَرْبَلَا؟ وَ قَدِ اخْتَارَهَا اللَهُ يَوْمَ دَحَى الارْضَ وَ جَعَلَهُ مَعْقِلًا لِشِيعَتِنَا، وَ يَكُونُ لَهُمْ أَمَانًا فِى الدُّنْيَا وَ الاخِرَةِ!
وَ لَكِنْ تَحْضُرُونَ يَوْمَ السَّبْتِ وَ هُوَ يَوْمُ عَاشُورَا الَّذِى فِى ءَاخِرِهِ أُقْتَلُ، وَ لَا يَبْقَى بَعْدِى مَطْلُوبٌ مِنْ أَهْلِى! وَ تُسْبَى أَخَوَاتِى وَ أَهْلُ بَيْتِى، وَ يُسَارُ بِرَأْسِى إلَى يَزِيدَ لَعَنَهُ اللَهُ!
«و اگر من در مكان خود درنگ نمايم، پس به چه چيز اين خلق واژگون و به روى خود بر زمين افكنده شده آزمايش شوند؟! و به چه چيز از عهده امتحان برآيند يا بر نيايند؟! و آن كس كه در حفره و قبر من در كربلا بخوابد و ساكن شود چه كس خواهد بود؟ در حالتيكه خداوند آن خوابگاه را از روزيكه زمين را گسترانيد اختيار و انتخاب فرموده است، و آنجا را پناهگاه شيعيان ما قرار داده است، و براى ايشان محلّ امان است چه در دنيا و چه در آخرت!
وليكن شما در روز شنبه كه روز عاشورا مىباشد حضور بهم رسانيد، آن روزيكه در آخر آن روز من كشته مىشوم و پس از من ديگر احدى از اهل بيت من باقى نخواهد ماند! و خواهران من و اهل بيت من اسير خواهند شد، و سر مرا به سوى يزيد لعنه الله خواهند برد!»
طائفه جنّ گفتند: اى حبيب خدا و اى پسر حبيب خدا! اگر اطاعت امر تو بر ما واجب نبود و مخالفت تو بر ما جائز بود، تحقيقاً ما جميع دشمنانت را پيش از آنكه به تو دسترسى پيدا كنند به قتل مىرسانديم.
حضرت امام حسين صلوات الله عليه به ايشان گفت:
نَحْنُ وَ اللَهِ أَقْدَرُ عَلَيْهِمْ مِنْكُمْ، وَ لَكِنْ «لِيَهْلِكَ مَنْ هَلَكَ عَن بَيِّنَةٍ وَ يَحْيَى مَنْ حَىَّ عَن بَيِّنَة». [3]
«سوگند به خدا كه ما براى نابودى آنان قدرتمان از شما بيشتر مىباشد، وليكن بايد كسانيكه هلاك مىشوند از روى حجّت و دليل باشد؛ و كسانيكه زندگانى مىيابند نيز از روى حجّت و دليل باشد». [4]
__________________________________________________
[1]ـ صدر آيه 78، از سوره (4) النّساء.
[2]ـ قسمتى از آيه 154 از سوره (3) ءَال عمران.
[3]ـ قسمتى از آيه 42 از سوره (8) الانفال.
[4]ـ الله شناسى، ج1، ص 371.
|
