انس با قرآن

هو العالم انس بمعنای الفت و مصاحبت با شیئی را گویند و این مسئله همراه با یک نوع التذاذ است بدون التذاذ مؤانست معنی نخواهد داشت خواه التذاذ نفسانی یا عقلانی و یا روحی. حقیقت انس ملازم باسنخیت آنس با مأنوس می باشد و در صورت عدم سنخیت هیچ نوع ارتباطی که محصل این حقیقت باشد بوقوع نخواهد پیوست. توضیح اینکه از انجا که قران دارای مراتب مختلفه ای از معرفت و معانی است هر فرد باندازه همان میزان از معرفت خود با قران انس پیدا می کند و کسی که از قران حظ و نصیبی ندارد معلوم می شود هیچ نوع سنخیتی با قران نخواهد داشت .

مرحوم والد،رضوان الله علیه می فرمودند:در زمانیکه ما در نجف اشرف تحصیل می کردیم. روزی با یکی از فضلاء و مدرسین معروف راجع به لزوم قرائت و تدبر و تامل در قران برای طلاب صحبت می کردیم،ان شخص معروف می گفت: طلبه نباید وقتش را به خواندن قران بگذراند زیرا قران یا مجموعه ای از احکام است که مدارک احکام بصورت روایات در میان،موجودات در قران فقط مجملاتی بیش نیست و یا حکایات و قصص است که قصه و حکایت خواندن ندارد و یا مسائلی اخلاقی و اجتماعی است که طلبه اینها را خود بخود می فهمد.

زهی نادانی و جهالت شما ببینید چقدر فرق بین این سخن سخیف و موهون با کلام بلند مرتبه و گرانسنگ علامه طباطبایی است که می فرماید :مکتب تشیع حقیقتش را از مفاهیم قرانی گرفته است ولیکن شیعه انرا رها نموده و صرفا به ولایت تمسک کرده است و نتیجه ان نگارش این تفسیر کبیر المیزان است بنابراین هر چقدر انسان به مفاهیم و معانی قرآن بیشتر برسد شوق و علاقه ی او برای ادراک بیشتر ، بیشتر خواهد شد و نور آن در قلب او بیشتر خواهد شد و اُنس او با قرآن بیشتر خواهد شد. البته در این زمینه مطالبی است که انشاءالله در جای خود خواهد آمد.

اهمیت حفظ قرآن

هو العالم حفظ قرآن یکی از توفیقهای عظیم الهی استکه شامل برخی از افراد می شود، انسان به هر میزان که حافظ قرآن باشد در روز قیامت از مرتبه بالاتری برخوردار است. ولی ایشان اجبار بر حفظ نمی کردند بلکه تشویق وترغیب می نمودند